Ressama Dair Birkaç Şey
Rene Magritte, 1898 yılında Belçika’nın Hainaut eyaletindeki Lessins bölgesinde doğmuştur. Anne ve babası tüccar olduğu için sürekli şehir değiştirmiştir.
Magritte, 1910 yılında 12 yaşındayken çizim dersleri almaya başladı ve kendini hızla geliştirdi. 1912 yılında ise annesi Adeline Magritte, evlerinin yakınındaki Sambre Nehri’ne atlayarak intihar etti. Küçük Rene Magritte ise annesinin sudan çıkarılış anına şahit oldu. Söylentilere göre Adeline Magritte sudan çıkarıldığında elbisesindeki bir parça tül yüzünü örtüyordu. Birçok sanat eleştirmeni, Rene Magritte’in kafası örtüyle kapalı insanlar resmetmesini annesinin ölüm anındaki görüntüsüne bağlar. Onlara göre böyle büyük bir travma; hayal gücü, gerçeküstü sanat ve biraz fırça darbesiyle birleştiğinde ortaya büyük bir ”şaheser” çıkmıştır.
Esere Bakış: The Lovers
The Lovers yani Aşıklar, 1928 yılında tuval üzerine yağlı boya ile resmedilmiş sürrealist bir eserdir. Resmi oluşturan unsur yalnızca oda ve aşıklardır. Figürlerin oturduğu konum kartonpiyerden dolayı duvar izlenimi uyandıran bir arka plandır. Duvarın bir yüzü sanki duvar orada hiç yokmuş gibi gökyüzü çağrışımı yapmaktadır. Bu yüzden arka plan bizi çelişkide bırakır. Aşıkların tamamen kapalı bir odada mı yoksa sadece üstü ve yan tarafı kapalı bir alanda mı bulunduğu belli değildir.
Üzerine birbirinden farklı yorumun yapıldığı The Lovers’ın en çarpıcı özelliği aşıkların kafalarını tamamen örten örtülerdir. Bu örtülere yönelik birkaç farklı sanat yorumu vardır. Bu yorumlardan birincisi: ‘En samimi ilişkilerde bile kişilerde gizlenen yönlerin kaldığı‘dır. Bu düşünceye göre Magritte, insanların içindeki bilinmezliği ve saklı kalan sırları birer örtü parçasıyla betimlemiştir. Sanat yorumlarından ikincisi ise ‘aşkın gözü kördür’ yorumudur. Bu yoruma göre Magritte’in aşıkların yüzüne koyduğu birer parça örtü, aşkın güzelliği önemsemediğini ve sadece sevdiği insanın kişiliğine odaklandığını simgeler. Burada kişiler tensel bir öpüşmeden çok ruhsal bir sevgi antlaşmasının içerisindedir. Birbirlerine tam olarak dokunamamalarına rağmen hala birbirleri için istek duymaları ve bunun için çabalamaları da eserdeki bu yorumu güçlü tutar.
Hangi yorumu yaparsanız yapın, eserin büyüleyici olduğu gerçeği kaçınılmazdır. Figürlerin çarpıcı yakınlaşmalarına rağmen fiziksel temasa ulaşamamaları kendine bakan gözleri oldukça rahatsız etmekte ve bu çözülemeyen rahatsızlık seyirciyi müthiş bir düşünce selinin içine sürüklemektedir.
Böylesine sade bir arka planda ve böylesine sade figürlerle, oldukça akıl karıştırıcı ve çelişki uyandırıcı bir resmi oluşturmuş olmak Rene Magritte’in Dünya Sanat Tarihi’ne büyük bir katkısıdır. Eğer yolunuz NewYork’a düşerse Museum of Modern Art’a uğrayıp bu muhteşem eseri gözlerinizle görmenizi tavsiye ederim.
“Düşünce, haz ve acı kadar görülemeyen bir şey. Ama resim bir güçlük getiriyor burada, gören ve görülebilir olarak betimlenen düşünce var.”
RENE MAGRİTTE
